Redakcija Peko Laličić
ZAPIS ZA NOVA POKOLENJA
Vulko Šćekić: Bratstvo Šćekića – Ljepota praiskona,
IGP Pegaz, Bijelo Polje, 2018.
Ovih dana je iz štampe izašla knjiga ”Bratstvo Šćekića – Ljepota praiskona” Vulka Šćekića (Kurikuće/Berane – Majdanpek) koji je posle višegodišnjeg traganja i ne baš lakog sakupljanja verodostojnih podataka ovom knjigom bacio više svetla na bratstvo Šćekića
Očito da je ova knjiga nastala iz ubeđenja autora da se bez poznavanja prošlosti svoga naroda, svojih korena i razvijanja sopstvenog i stabla bratstvenika ne može sigurnije i plodotvornije zakoračiti u budućnost i kao potreba da njegovi posebno mlađi i oni bratstvenici koji će i njih naslediti više saznaju o sebi, svojim korenima, porodičnim stablima i vezama bliskosti, kako bi se snažnije u tu spoznaju utemeljili. I generalno gledano, i ne samo zbog toga, i ne samo kod ovoga bratstva i ovoga autora, ovu potrebu nameće životni trenutak i sve veće otuđenje koje u priličnoj meri vodi i do nepoznavanje svog potpunog identiteta. Ovo tim pre što među proklamovane ciljeve Udruženja ovoga bratstva spada i sve to kako bi otkrili deo nepoznatog, sačuvali ga od zaborava i kako bi snažnije negovali bratske odnose. Zato Vulko zalazi u daleku prošlost i veoma obimnu materiju koja temelji na činjenicama o poreklu i vekovnoj tradiciji Šćekića. Zato ovu knjigu, taj glas praiskona, treba shvatiti i prihvatiti kao njegov doprinos toj stvari.
Posvetom: “Majci Draginji za svu žrtvu, bol, patnju, suze i noći bez sna”, Vulko je vraćajući se u daleku prošlost dao kratak pregled praistorije i istorije srpskoga naroda, istorije Srbije i Crne Gore i plemena Piperi početkom XVII veka (kada je Šćek, prapredak Šćekića, napustio Pipere i doselio se na Zalokvicu) i na indirektan način, kako naglasi Branislav Otašević, koji je pored mene i Božidara R. Šćekića jedan od recenzenata, da ona “može da bude prototip svih naših majki koje su dale ogroman doprinos slavnoj istoriji našeg naroda”.
Treba istaći da pored pomenutih istorijskih podataka i anegdota o Šćekićima knjiga sadrži i legende i predanja o nastanku imena mesta u kojima žive Šćekići, rodoslove Bratstva Šćekića i nihove slave i preslave.
Posebna vrednost ove knjige je osvrt na brojna dešavanja, česte seobe, teške i krvave sudbine svojih saplemenika, ali i apostrofiranje pojedinačnih i brojnih njihovih vrlina među kojima se ističu dobročinstvo, ljudskost i patriotizam. No, treba istaći i činjenicu da nam autor navodi brojne porodice sa drugačijim prezimenima i slavama iako su u krvnoj vezi sa Šćekićima. On to čini na veoma umešan način čime, kako naglasi Božidar R. Šćekić “otkriva putanje kretanja i razvoja Bratstva kroz decenije i vekove… i vremenske nizove i zamršene raskrsnice kroz koje su preci prolazili u borbi za boljim životom”, ali i ”zbog toga što cjelokupno stablo koje izrasta iz prvobitnog korijena Šćekića pri samom vrhu ima cvjetove različitih boja. Te ”boje” su brojne i, zahvaljujući autoru, danas nama poznate”.
Skoro da je sigurno da će pored brojnih podataka, pesničkih osvrta i ilustracija na buduće čitaoce iz ove na 253 stranice štampane knjige najjači utisak ostaviti punih 45 stranica tih brojnih i do detalja verodostojno i pažljivo datih grafičkih prikaza porodičnih stabla i bratskih veza, što je na određen način čini specifičnom i izuzetno vrednom.
Nesporno je da je ovom knjigom Vulko Šćekić uradio ono što je bilo moguće uraditi i ostavio vredan zapis za pokolenja, što ne isključuje potrebu da se i on, ali i drugi saplemenici i istraživači minulih događaja i istorije uopšte bave ovim pitanjem, na šta već ukazuju neka njegova nova i argumentovana otkrića posle kojih je moguće od njega očekivati ovakva i slična nova ostvarenja.
