Dan sjećanja na 31. mart dan genocida nad Azerbejdžancima

Dan sjećanja na 31. mart dan genocida nad Azerbejdžancima

Piše: Mahir Džafarov šef diplomatske misije Azerbejdžana u Crnoj Gori

U nizu genocida počinjenih protiv azerbejdžanskog naroda od strane jermenskih nacionalista, koji su tokom istorije sprovodili politiku agresije, etničkog čišćenja i genocida, genocid 31. marta zauzima posebno mjesto. Kao rezultat krvavih događaja koji su započeli granatiranjem Muslimana od strane odreda Dašnak, okupljenog u blizini jermenske katedrale u Bakuu 30. marta 1918. godine, i napada boljševičko-dašnačkih grupa na četvrti u kojima su živjeli Azerbejdžanci, jermenski vandali su počinili zločine protiv čovječnosti.

Uporedo sa Bakuom, Jermeni su počinili genocid u oblastima kao što su Guba, Šamahi, Kurdamir, Salian, Lankaran i dr, 31. marta i 1-2. aprila 1918. godine u Bakuu, u drugim gradovima i oblastima pokrajine Baku, krvoproliće je dobilo masovni karakter, budući da su jermenske bande ubile više od 50 hiljada mirnih civila. Konkretne činjenice i gorka istorijska istina, koje odražavaju politiku genocida jermenskih nacionalista prema našem narodu su uništavanje i paljenje 110 sela oblasti Šamahi, 167 sela oblasti Guba,  više od 150 sela Karabaha, 115 sela oblasti Zangezur, 98 sela oblasti Kars, opljačkavši mnoge domove i ubivši na stotine nevinih ljudi, uključujući žene i djecu.

Još jedan dokaz jermenskog vandalizma je paljenje škola, biblioteka, kulturnih centara koji pripadaju Azerbejdžancima, zgrade “Ismajilie”, koja se smatrala jednim od najlepših arhitektonskih spomenika Bakua, uništenje novina  “Ačig soz”, “Kaspij”, “Baku”, minareta džamije Tezepir.

Zločini koje su 1918. godine počinili Jermeni zauvijek su ostavili krvav trag u sjećanju naroda Azerbejdžana. U dekretu „O genocidu nad Azerbejdžancima“ koji je 26. marta 1998. potpisao predsjednik Hejdar Alijev, ovi stravični događaji su dobili političku ocjenu, a 31. mart je proglašen „Danom genocida nad Azerbejdžancima“ i svake se godine obilježava na državnom nivou u našoj zemlji.

Kao rezultat sprovedenih istraživanja prikupljeni su brojni dokumenti, otkrivene su činjenice masovnih ubistava ljudi u Gubi koje su počinili Jermeni tokom događaja 1918. godine. Memorijalni kompleks genocida u Gubi, stvoren kao počast žrtvama, sadrži jasne dokaze koji potvrđuju vandalizam jermenskih ubica.

 Zvjerstva koja su 1918. godine počinile jermenske bande nad civilima, moglo bi se reći, širom Azerbejdžana, su zločin genocida. Hiljade mirnih Azerbejdžana ubijeno je upravo zbog svoje etničke pripadnosti.

Istorijske činjenice govore da su Jermeni u narednim periodima počinili ubistva protiv Azerbejdžanaca, podvrgavali ih genocidu, a takođe su nastavljene agresivne pretenzije jermenskih nacionalista. Tako je od maja 1920. godine do novembra 1921. godine u Azerbejdžanu ubijeno 48.000 Azerbejdžanaca.

Od 1988. godine jermenski nacionalisti ponovo su se aktivirali. Uz saglasnost rukovodstva SSSR-a, Jermenija je podnijela teritorijalne zahtjeve prema Azerbejdžanu, započela okupaciju, počinila zločine genocida, a teške posljedice ove agresije ostaju i dan danas.

Kao rezultat politike etničkog čišćenja i okupacije od strane Jermenije 20 odsto teritorije Azerbejdžana, više od jednog miliona Azerbejdžanaca našlo se u položaju izbjeglica i interno raseljenih lica, sva njihova osnovna prava prekršena su i grubo narušena. U noći između 25. i 26. februara 1992. jermenske oružane snage počinile su genocid nad Azerbejdžancima u Hodžaliju, što je postao jedan od najmonstruoznijih zločina 20. vijeka i uništili grad. Uporedo sa gradom Hodžali, jermenski nacionalisti i teroristi počinili su genocid i masakre u selima Karkidžahan, Malibejli, Guščular, Garadagli, Agdaban i u drugim naseljima.

Protiv Jermenije koja zadržava pod okupacijom priznate od strane UN-a iskonske zemlje Azerbejdžana, vodeći agresivnu politiku i vršeći brojna djela genocida nad Azerbejdžancima, moraju se primijeniti sankcije, vraćajući teritorijalni integritet Azerbejdžana, narušena osnovna prava naših sunarodnika koji su postali izbjeglice i raseljena lica, a zločinci koji su lišili života civile, bez odlaganja treba da budu izvedeni pred sud i da dobiju zasluženu kaznu.